یاد خوبان

دختر فکر بکر من، غنچه‌ لب چو واکند                            از نمکین کلام خود حق نمک ادا کند

طوطی طبع شوخ من گر که شکرشکن شود                     کام زمانه را پر از شکر جان ‌فزا کند

بلبل نطق من ز یک نغمه‌ ی عاشقانه‌ای                         گلشن دهر را پر از زمزمه و نوا کند

خامه ‌ی مشک ‌سای من گر بنگارد اینرقم                      صفحه ‌ی روزگار را مملکت ختا کند

مطرب اگر بدین نمط ساز طرب کند گهی                        دایره‌ ی وجود را جنت دل ‌گشا کند

منطق من هماره بندد چو نطاق نطق را                           منطقه ‌ی حروف را منطقة ‌السما کند

شمع فلک بسوزد از آتش غیرت و حسد                           شاهد معنی من ار جلوه‌یدلربا کند

نظم برد بدین نسق از دم عیسوی سبق                           خاصهدمی‌ که از مسیحا نفسی ثنا کند

وهم به اوج قدس ناموس اله کی رسد؟                            فهمکه نعت بانوی خلوت کبریا کند؟

ناطقه‌ ی مرا مگر روح قُدُس کند مدد                              تا که ثنای حضرت سیدة ‌النسا کند

فیض نخست و خاتمه، نور جمال فاطمه                          چشم دلار نظاره در مبدأ و منتها کند

صورت شاهد ازل، معنی حسن لم ‌یزل                            وهم چگونهوصف آیینه ‌ی حق‌نما کند؟

مطلع نور ایزدی، مبدأ فیض سرمدی                              جلوه‌ی او حکایت از خاتم انبیا کند

بسمله ‌ی صحیفه‌ ی فضل و کمال معرفت                       بلکه گهی تجلی از نقطه ‌ی تحت با» کند

دایره ‌ی شهود را نقطه‌ ی ملتقی بود                               بلکه سزدکه دعوی لو کشف الغطا» کند

حامل سرّ مستسر، حافظ غیب مستتر                              دانشاو احاطه بر دانش ماسوی کند

عین معارف و حکم، بحر مکارم و کرم                            گاه سخا محیط را قطره‌ی بی‌ بها کند

لیله‌ی قدر اولیا، نور نهار اصفیا                                      صبح،جمال او طلوع از افق علا کند

بضعه‌ ی سید بشر، ام ائمه‌ ی غرر                                 کیستجز او که همسری با شه لافتی کند؟

وحی نبوتش نسب، جود و فتوتش حسب                          قصه‌ای از مروتش سوره‌ی هل اتی» کند

دامن کبریای او دسترس خیال، نی                                 پایه‌ یقدر او بسی پایه به زیر پا کند

لوح قدر به دست او، کلک قضا به شستاو                       تا که مشیت الهیه چه اقتضا کند

در جبروت حکمران، در ملکوت قهرمان                           در نشئات کن‌ فکان» حکم بما تشا» کند

عصمت او حجاب او عفت او نقاب او                              سرّ قدم حدیث از آن ستر و از آن حیا کند

نفخه ‌ی قدس بوی او، جذبه‌ ی انس خویاو                    منطقاو خبر ز لاینطق عن هوی» کند

قبله ‌ی خلق روی او، کعبه‌ ی عشق کویاو                     چشم امیدسوی او، تا به که اعتنا کند

بهر کنیزی اش بود زهره کمینه مشتری                          چشمه‌ ی خور شود اگر چشم سوی سها کند

مفتقرا» متابرو از در او به هیچ سو

ز آنکه مس وجود را فضه ‌ی او طلا کند

حضرت آیت الله غروی اصفهانی قدسسره  – دیوانکمپانی

جنابشیخ عباس قمی(ره) در کتاب شریف مفاتیح الجنان از امام جواد علیه السلام نقل فرمودهکه از برای فرج و رفع گرفتاری مواظبت بر این ذکر :

یَامَنْ یَكْفى‏ مِنْ كُلِّشَى‏ءٍ، وَلا یَكْفى‏ مِنْهُ شَى‏ءٌ، اِكْفِنى‏ مااَهَمَّنى‏.

اىكه كفایت كند از هر چیز و چیزى از او كفایت نكند مهمات كار مرا كفایت فرما

مفاتیحالجنان :كفعمى در مصباح دعائى نقل كرده و فرموده سیّدبن طاوس این دعا را براىایمنى از سلطان و بلاء و ظهور اعداء و خوف فقر و تنگى سینه ذكر كرده و آن از ادعیهصحیفه سجّادیّه است پس،هرگاه ترسیدى ازضرر آنچه ذكر شد بخوان آنرا، اینست دعا:

یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكارِهِ،وَیا مَنْ یُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدآئِدِ، وَیا مَنْ‏ یُلْتَمَسُ مِنْهُالمَخْرَجُ اِلى‏ رَوْحِ الْفَرَجِ، ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعابُ، وَتَسَبَّبَتْبِلُطْفِكَ الْأَسْبابُ، وَجَرى‏ بِقُدْرَتِكَ الْقَضآءُ، وَمَضَتْ عَلى‏ اِرادَتِكَالْأَشْیآءُ. فَهِىَ بِمَشِیَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَبِاِرادَتِكَدُونَ‏ نَهْیِكَ مُنْزَجِرَةٌ، اَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، واَنْتَالْمَفْزَعُ فى‏ المُلِمَّاتِ، لایَنْدَفِعُ مِنْها اِلاَّ ما دَفَعْتَ، وَلایَنْكَشِفُ مِنْها اِلاَّ ما كَشَفْتَ، وَقَدْ نَزَلَ‏ بى‏ یا رَبِّ ما قَدْتَكَأَّدَنى‏ ثِقْلُهُ، وَاَلَمَّ بى‏ ما قَدْ بَهَظَنى‏ حَمْلُهُ، وَبِقُدْرَتِكَاَوْرَدْتَهُ عَلَىَّ وَبِسُلْطانِكَ وَجَّهْتَهُ اِلَىَّ، فَلا مُصْدِرَ لِما اَوْرَدْتَ،وَلا صارِفَ لِما وَجَّهْتَ، وَلا فاتِحَ لِما اَغْلَقْتَ، وَلا مُغْلِقَ لِما فَتَحْتَ،وَلا مُیَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ، وَلا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍوَآلِهِ، وَاْفْتَحْ لى‏ یا رَبِّ بابَ الْفَرَجِ بِطَولِكَ، وَاكْسِرْ عَنّى‏ سُلْطانَالْهَمِّ بِحَوْلِكَ، وَاَنِلْنى‏ حُسْنَ النَّظَرِ فیما شَكَوْتُ، وَاَذِقْنى‏ حَلاوَةَالصُّنْعِ فیما سَاَلْتُ، وَهَبْ لى‏ مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَفَرَجاً هَنیئاً، وَاجْعَلْلى‏ مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِیّاً، وَلا تَشْغَلْنى‏ بِالْإِهتِمامِ عَنْ‏ تَعاهُدِفُرُوضِكَ، وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِكَ، فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بى‏ یا رَبِ‏ ذَرْعاً،وَامْتَلَأتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلىَّ هَمّاً، وَاَنْتَ الْقادِرُ عَلى‏ كَشْفِ‏ما مُنیتُ بِهِ، وَدَفْعِ ما وَقَعْتُ فیهِ، فَافْعَلْ بى‏ ذلِكَ وَاِنْ لَمْاَسْتَوْجِبْهُ‏ مِنْكَ، یا ذَا الْعَرْشِ الْعَظیمِ، وَذَاالْمَنِّ الْكَریمِ،فَاَنْتَ قادِرٌ یا اَرْحَمَ‏ الرَّاحِمینَ، آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ

اى كه گشوده شود بوسیله او گره گرفتاریها واى كه شكسته شود بوسیله او تندى سختیها و اى كه ازاو خواهش شود براى رهایى یافتن(از غمهاو آمدن) بسوى فضاى روح‏بخش گشایش، كارهاى دشوار در برابر قدرتت آسان‏گشتهو اسباب و وسایل به‏سبب لطف تو فراهم گشته و قضا و قدر به قدرتت جارى گشته و همهچیز برطبق‏ اراده توگذشته است پس تمام چیزها به محض اراده تو بدون اینكه نیازى به گفتن باشد مطیع وفرمانبردارند و به محض‏اراده‏ات بدون احتیاج به نهى و بازداشتن بازداشته‏اند تویىكه براى رفع دشواریها خوانندت و تویى پناهگاه در سختیها دور نشود از آن سختیها مگر آنچه را كه تو دور كنى و برطرف نگرددچیزى از آنها مگر آنچه را تو برطرف كنى و براستى‏اى‏پروردگار من چیزى بر من رسیدهكه سنگینى آن مرا به زحمت انداخته و وارد شده بر من‏آنچه به‏دوش كشیدنشوامانده‏ام‏كرده و البته به نیروى خودت آنرا بر من وارد كردى و به سلطنت و قدرتخویش آنرا متوجه من كردى پس آنچه را تو فرستادى بازگرداننده برایش‏نیست و آنچه راتو متوجه‏ساخته‏اىبرگرداننده ندارد و آنچه را تو بسته‏اى گشاینده‏نداردوآنچه راتوگشودى كسش نتواندبست و آنچه را تو دشوار سازى آسان كننده ندارد و آن كس را كه تو خواركنى یاوربرایش نیست‏پس درود فرست‏ بر محمد و آلش و بگشا به فضل خود پروردگارا بر من در گشایش را وقدرت تسلطى را كه اندوه و غم‏ بر من پیدا كرده به نیروى خود درهم شكن و خوش‏بینى خودت را در آنچهشكوه كردم به من عنایت كن‏و شیرینى رفتارت را درباره خواسته‏ام به من بچشان و ازنزد خویش رحمت و گشایش گوارایى به من ببخش‏ و هم از نزد خود راه چاره فورى برایم قرار ده و سرگرمم مكن به اهمیتدادن به گرفتاریهاى دنیا ازانجام واجبات و بكار بستن سنتها و دستوراتت زیرا كهبراستى اى پروردگار من‏ سینه‏ام از این پیش‏آمدى كه برایم كرده تنگ شده و براى تحمل اینحادثه سر تا پایم را اندوه گرفته و تو بر دفع آنچه بدان‏ گرفتارم شده‏ام و برطرف كردن آنچه بدان درافتاده‏ام توانایى پس تواین‏كار را درباره من بكن اگرچه من سزاوار این محبت‏تو نیستم اى صاحب عرش عظیم ودارنده نعمت بزرگ زیرا كه تو توانایى اى مهربانترین‏مهربانها آمین رب العالمین

اَللّهُمَّصَلِّ عَلى‏ عَلِىِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا

خدایادرود فرست بر على بن موسى الرضا

الْمُرْتَضَى،الْأِمامِ التَّقِىِّ النَّقِىِّ، وَحُجَّتِكَ عَلى‏ مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِوَمَنْ‏

آنامام پسندیده با تقواى پاك و حجت تو بر هر كه روى زمین و هر كه‏

تَحْتَالثَّرى‏، الصِّدّیقِ الشَّهیدِ، صَلوةً كَثیرَةً تآمَّةً زاكِیَةً مُتَواصِلَةً

درزیر زمین است آن راستگوى شهید درودى بسیار و تام و تمام و پاكیزه و پیوسته‏

مُتَواتِرَةًمُتَرادِفَةً، كَاَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ عَلى‏ اَحَدٍ مِنْ اَوْلِیآئِكَ.

و پى در پى و دنبال هم مانندبهترین درودى كه مى‏فرستى بر یكى از دوستانت